onsdag 9 april 2008 bild 1/1
![]() ![]() ![]() |
En un banco tarde un dia en abril.
Me giro y te veo mirandome a mi. Parpadeas.
Puedo conseguirte cuando quieras.
Un soplido de viento empuja basura en la calle por ultima vez
Y tu y yo aguantamos la respiracion y nos preparamos para el salto
A casa no esta lejos
Todavia quedan miles de lagrimas
Y eran tuyas para dar a quien quisieras
Por fin
Son las joyas mas preciosas que tienes
Asi que nunca vuelvas a disculparte
Por fin
Pasamos sus fronteras
Te acuerdas de nuestra ley?
Nuestra estupida cruzada contra una cuidad igual de tonta
Yo recuerdo todo como uñas contra cristal
Pero solo te ries de mi, reduces todo a una broma
Pero veo en tu postura anosiosa, tu mirada ahuyendada que duele profundamente Que a casa queda lejos
Pronto ya no quedaran lagrimas
Eran nuestras a dar a quien quisieramos
Por fin
Son las joyas mas preciosas que tenemos
Asi que nunca vuelvas a disculparte
Por fin
Pones tu misma tus limites
Ese niño que nunca conoci
Que andaba en calles que nunca vi
Y pensaba cosas que nunca pensaba
Debajo de un cabello delgado y rubio
Y todos los sentimientos que pegaban y explotaban
Toda la ordinaridad era llena de huecos
En una temporada cuando nunca pasaba nada
En una ciudad que nunca dormia
Pero cariño, todos eramos pequeños una vez
Todos eramos pequeños una vez
Tiro piedras en mi casa de cristal
Disparo flechas en mi incubadora
Y asi cultivo mi temor
Si, siempre siembro semillas nuevas
Y en mi invernadero estoy seguro
Alli crece envidia brillante y verde
Me teme muchisimo vivir
y me teme muchisimo morir
pero cariño, todos un dia vamos a morir.
Si, un dia todos vamos a dormir.
Un dia iremos juntos a dormir.
Annons
Kommentera bilden

Farsan
sö 13 apr 2008 21:51
Kan du översätta det där? Har jag tagit bilden? Tycker att ja känner igen den, faktiskt riktigt fin "Typisk svensk på nått vis"
3 kommentarer på denna bild
Direktlänk:
http://dayviews.com/garliath/190978301/