Tuesday 11 September 2018 photo 16/17
|
Анализ верша божа паспагадай усим
※ Download: http://cleramvefist.tozimak.ru/?dl&keyword=%d0%b0%d0%bd%d0%b0%d0%bb%d0%b8%d0%b7+%d0%b2%d0%b5%d1%80%d1%88%d0%b0+%d0%b1%d0%be%d0%b6%d0%b0+%d0%bf%d0%b0%d1%81%d0%bf%d0%b0%d0%b3%d0%b0%d0%b4%d0%b0%d0%b9+%d1%83%d1%81%d0%b8%d0%bc&charset=utf-8&source=dayviews.com2
Да любові, да чысціні, Да святла, да святога ўлоння, Усявышні, і заўтра і сёння Заблуканыя душы вярні! Ціхая яблыня грому, Першага мілага гневу. Светлая яблыня грому З салаўінае усяночнай.
У вершы праходзіць чатыры розныя тэмы. Лучыць нашыя мары рака Бел-чырвона-белага сьцяга. У ім чуваць любоў аўтара і да Радзімы, і да мовы, і да мінуўшчыны, надзея на будучае.
Божа, паспагадай усім - Здалёк відна Зямля бацькоў, Матуль, Дзе песня б'ецца Перапёлкай шэрай.
Кожны з нас чалавек. Чалавек, які жыве і працуе на нашай краіне. Чалавек жыве дзеля таго , каб пакінуць пасля сябе свой род, каб пабудавать сабе шчасце, любоў. Прырода — маці кожнага чалавека. Яна існуе для таго, каб у чалавека была магчымасць зрабіць сабе шчасце. Прырода і чалавек — непадзельнае целае. Чалавек і Прырода — адзінае. Але ўсе ж такі Броўка меў у віду пра чалавека, сапраўднага чалавека, які змагаецца за жыцце свае, за шчасце. Таму і назва такая, як ліст дубовы. Аўтар сраўнівае чалавека з прыродай, з лістом. Ен разгледжвае гэтае адно непадзельнае цэлае. Тэма гэтага верша: чалавек і яго жыцце, змаганне за жыцце. Асноўная думка гэтага верша: перадаць усе якасьці і жыццевыя нягоды чалавека. Паказаць за што змагаецца чалавек. Па-першае на што я звярнула ўвагу — гэта як верш разказваецца ў кожную пару года. Першы слупок пачынаецца с агульнага, з агульнай прыроды і тэмай. У першым слупке паказваецца сраўненне чалавек з лістком, і паказваецца, што ен трымаецца за жыцце. Не страшна мне Ні твань, ні багна, Ані віхуры гул і свіст — Я за жыццё схапіўся прагна, Як за галлё Дубовы ліст. У другім слупке паказваецца восень: яе павадкі і параллельна чалавек, што ен робіць. Па восені, Мядзяны, дужы, Між хмурай стыні ён гарыць… Трасуць яго вятры і сцюжы, А ён адно ў адказ — Звініць. У трэцім слупке — зіма. І чалавек, які далонню прыкрывае дзе пачаў жыцце. Калі зімой Мятлюга грае І злосна шчэрыцца мароз, Ён, як далонню, прыкрывае Галінку тую, Дзе прарос. І ў апошнім слупке — вясна. І чалавек, які змагаўся за жыцце праз вятры і сцюжы, які дабіўся жыцця, прайшоў усе жыццевыя выпрабыванні, яму не страшна пакінуць свае жыцце, у якім аставіў значны след. Асноўную роль ў напісанні верша сыгралі мастацкія сродкі. Метафары — галоўнае ў вершы. У вершы есць два параўнанні. Гэта яшчэ раз даказвае і паказвае, што чалавек і прырода — адзінае. Інтанацыя гэтага верша пачынаецца з усілення голаса і ў самым канцы з паніжэння. Чытаць гэты верш трэба выразна, для таго каб паказаць ўсе якасці, каб паказаць жыццевыя нязгоды, што непазбежна сустракаюцца на шляху кожнага чалавека. Гэта лірыка об асноўных пытаннях жыцця чалавека, аб яго шчасці і горы. Гэтая лірыка самая актуальная таму, што жыцце кожнага з нас — гэта самае галоўнае ў чалавека.
Annons