Saturday 15 September 2018 photo 11/44
|
Читать в сокращении шчарбаты талер
※ Download: http://tisuspuelon.eburi.ru/?dl&keyword=%d1%87%d0%b8%d1%82%d0%b0%d1%82%d1%8c+%d0%b2+%d1%81%d0%be%d0%ba%d1%80%d0%b0%d1%89%d0%b5%d0%bd%d0%b8%d0%b8+%d1%88%d1%87%d0%b0%d1%80%d0%b1%d0%b0%d1%82%d1%8b+%d1%82%d0%b0%d0%bb%d0%b5%d1%80&charset=utf-8&source=dayviews.com2
Ён цябе ў пыл сатрэ, мокрага месца ад цябе не пакіне! ISBN 985-05-0307-6 Інтэрнэт-версія: Камунікат. Дзякую на добрым слове, чалавеча!..
Задаволеная, што так лёгка ёй усё абышлося, Аксана глядзела ў большым пакоі тэлевізар. Адпусці лепш Ганку і ўцякай адсюль на ўсе чатыры бакі, бо астанешся без галоў! Дадумаць ёй не даў бацька, які, пагаварыўшы па тэлефоне, зноў з'явіўся на кухні.
Результаты поиска по запросу: талер - Скачать книги и читать онлайн бесплатно!
Аж не прыпомню такога вечара, каб ніхто не званіў, каб я нікому не быў патрэбен... Аксана, седзячы насупраць і п'ючы гарбату, паціснула плячыма. Бацька выйшаў у пярэднюю, хутка вярнуўся. У адной руцэ ён трымаў тэлефон, у другой — шнур з выцягнутай з разеткі вілкаю. Навошта ты адключыла тэлефон? Можа, неяк выпадкова зачапіла шнур, ён і вылузнуўся. Бацька ўздзеў , але позірк яго і цяпер, праз шкельцы, не змяніўся, вочы глядзелі на дачку з тым жа падазроным прыжмурам. Што ты зноў утварыла? » Бацька не даслухаў і махнуў рукою, у якой трымаў шнур. Вось зараз сам перазваню яму дамоў і спытаю,— і бацька знік. I чаму гэта дарослыя так любяць праўду, так дабіваюцца яе? Калі б усе гаварылі толькі праўду, што за жыццё было б?.. «Аксана, ты адключыла тэлефон? » — «Так, я адключыла тэлефон». » — «Таму, што завуч збіраўся званіць табе, каб выклікаць назаўтра ў школу». » — «Каб пагаварыць пра мае паводзіны... Праўда страшэнна нудная і нецікавая... Дзяўчынка прысела каля стала, пад якім стаялі , упакаваныя на заўтра. Пад рукой прыемна захрабусцела новенькая слюда. Вось якім падарункам бабуля будзе радая — квятасты летні халат, кітайскія пухнатыя пантофлі... Дзіўна: у бабулі свая хата, свой агарод, а яны вязуць ёй , памідоры, клубніцы... Няўжо бабуля нічога гэтага яшчэ не пакаштавала? Ці ў травені гэта яшчэ не паспявае?.. Дадумаць ёй не даў бацька, які, пагаварыўшы па тэлефоне, зноў з'явіўся на кухні. Аксана паслухалася, прысела на табурэт, , убачыла на правым калене, пазаўчора абадраным, чорную засохлую скарыначку, паспрабавала скалупнуць яе пазногцем. Ты не адпрошвалася ў завуча. Ты не сказала, што мяне заўтра выклікаюць у школу... Што гэта за запіска?! Скарыначка скалупнулася, , не падымаючы галавы, пагладжвала бледна-ружовы след на тым месцы. I пакінь у спакоі калена! А што, іх было некалькі? Запіска, якую ты паклала ў класны журнал настаўніцы замежнай мовы! А чаму яна абзываецца? Увесь клас не вывучыў на памяць словы, і яна ўсім пачала ставіць двойкі і нікому нічога не казала і толькі мне, ставячы, сказала: «Каму-каму, а табе, , трэба зубрыць дзень і ноч! » — Ну і што тут такога? Значыць, я горшая за ўсіх? Я ведаю, яна не любіць мяне. Яна заўсёды гаворыць: «Каму-каму, а табе... » — Лухта нейкая. Бо ў мяне бацька... Бо ў мяпе няма маці... Гэта быў забаронены прыём. Бацька перастаў церці шчокі, падышоў да падаконніка, пабарабаніў па ім пальцамі, паглядзеў у акно. У яго голасе не засталося і следу строгасці, а была толькі разгубленасць. Настаўніца абазвалася, а ты што? », заўтра ваш сын будзе выкрадзены. I вам давядзецца выкупляць яго за мільён даляраў». I падпісалася — «Невядомы». Бацька, нібы яму зноў схапіліся балець зубы, прыцмокнуў языком, пацёр скроні: — «Невядомы»... А калі б яна пайшла з гэтай запіскаю ў міліцыю? Ён у нашай гаколе ў першым класе вучыцца. Ведаеш, як яна за ім бегае? Але калі ўсе небагатыя, і ўсе, , і ўсе, скажам, непрыгожыя пачнуць пісаць такія запіскі? У хвіліны разгубленасці бацька заўсёды хаваўся за развагамі тыпу: «А калі ўсе пачнуць так рабіць? » — А чаму яна абзываецца? Цяжка было змагацца з гэтай логікай. Бацька здаўся: — Добра, заўтра разбярэмся... Позна ўжо, ідзі збірайся спаць. Давядзецца раней устаць, і па дарозе на вакзал зойдзем у школу. Задаволеная, што так лёгка ёй усё абышлося, Аксана глядзела ў большым пакоі тэлевізар. А бацька яшчэ доўга курыў на кухні. Ён успамінаў , Аксаніну маці: як жыў з ёю, як потым развёўся... Нягледзячы ні на што, ён згадваў яе з любоўю, з падзякаю за тое, што пакінула яму дачку — гэтую выдумляльшчыцу, шкодніцу, неслуха і разам з тым усё адно самую лепшую ў свеце, самую любімую дзяўчынку.
Annons