Tuesday 18 September 2018 photo 39/60
![]() ![]() ![]() |
Читать краткое содержание дзяльба кабанчыка
※ Download: http://uresukic.ekb-tv.ru/?dl&keyword=%d1%87%d0%b8%d1%82%d0%b0%d1%82%d1%8c+%d0%ba%d1%80%d0%b0%d1%82%d0%ba%d0%be%d0%b5+%d1%81%d0%be%d0%b4%d0%b5%d1%80%d0%b6%d0%b0%d0%bd%d0%b8%d0%b5+%d0%b4%d0%b7%d1%8f%d0%bb%d1%8c%d0%b1%d0%b0+%d0%ba%d0%b0%d0%b1%d0%b0%d0%bd%d1%87%d1%8b%d0%ba%d0%b0&charset=utf-8&source=dayviews.com2
Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён,заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Маці прытарабаніла вялізны чыгун з цёплай вадою, вядро халоднай абліць гарачыя кішкі, — чыстыя анучы, нажы Лёнік трымаў у кожнай руцэ па лямпе, двума слупамі агню зганяў поўсць, распаленую да чырвані, да залацізны, якаяя тут жа гасла, асыпалася шэрым прысакам. Ніна малодшая сястра : яна жыве побач ад вёскі, дзе нарадзілася, але ў маці амаль не бывае.
Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Сказаць, каб трымала, языкі не павернуцца, бо не сляпыя, бачаць, які гэта цяжар, асабліва старой хворай жанчыне: што тады пра яе іх сусед падумае, вёска?
В.Карамазаў - Забываеце на вёску, на матку. Ужо яго я вам паста-раюся адкарміць.
Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці. Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў... » Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Annons